Πλάτωνος, Πρωταγόρας (μέρος 1)

Ενότητα 2 - ερμηνευτικά σχόλια

Το θέμα της ενότητας

Η διανομή ιδιοτήτων στα θνητά όντα από τον Επιμηθέα προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωση τους.

• Ην γάρ ποτε χρόνος:

Η φράση αυτή είναι μια τυπική αρχή μυθικών διηγήσεων και θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο ξεκινάνε τα σύγχρονα παραμύθια. Είναι επίσης στοιχείο λαϊκού ύφους, όπως και οι μακροπερίοδος λόγος, οι συχνές επαναλήψεις και η παρατακτική σύνδεση που χαρακτηρίζουν την διήγηση.

• Επειδή δε και τούτοις χρόνος ήλθεν ειμαρμένος γανέσεως:

Το προσθετικό "και" υπονοεί ότι νωρίτερα είχε προηγηθεί η δημιουργία των θεών. Ο Πρωταγόρας δεν τους θεωρεί αιώνιους αλλά δέχεται ως πρώτο στάδιο  τη δημιουργία του κόσμου τη γέννηση των θεών. Ένα δεύτερο στάδιο είναι η γέννηση θνητών ειδών και ο εφοδιασμός τους από τους θεούς με ιδιότητες για την επιβίωση τους.  

• Η αντίφαση του Πρωταγόρα 

Από διάφορα αποσπάσματα που έχουν σωθεί προκύπτει το συμπέρασμα ότι ο Πρωταγόρας ήταν αγνωστικιστής. Εντύπωση λοιπόν προκαλεί οτι κατά τη μυθική του αφήγηση αναφέρεται στους θεούς τους οποίους δίνει  σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του κόσμου. Ωστόσο δεν πρέπει να λησμονείται ότι πρόκειται για μύθο 

1. Χρησιμοποιείται για να προβάλλει ορισμένες ιδέες 
2. Επιπλέον η σημασία των θεών έχει συμβολική σημασία
3. Τέλος σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή που έχει προταθεί η αναφορά του σοφιστή υποδηλώνει οτι ο σοφιστής παραδέχεται την ύπαρξη θρησκευτικού συναισθήματος και οχι την ύπαρξη των θεών. Όλα αυτά αιρούν την αντίφαση ανάμεσα στον αγνωστικισμό του Πρωταγόρα και την παρουσία θείου στην μυθική του αφήγηση.